روش شناسی در هستی شناسی
روش شناسی در هستی شناسی
پرسش: تمام هستی شناسی انسان از راه چشمان او و حواسش صورت گرفته و بعد توسط عقل این داده ها تحلیل می شوند...اما سوال این هست که آیا اساسا این هستی شناسی ما زیر سوال نمی رود وقتی که فقط داریم با ابزار درونی خودمان آن را می شناسیم و شاید همه چیز را همه ی بشریت مطابق واقع خارجی اش درک نمی کنند و همه در یک خطای ثابت و همیشگی دارند به سر می برند و جهان را به همین شکل وارونه و غیر واقعی اش دارند درک می کنند؟
پاسخ: روش‌شناسى به عنوان یک علم مى‌تواند به نوبه‌ی خود موضوع دانش دیگرى قرار گیرد که به مطالعه‌ی روش‌شناسى‌ها مى‌پردازد، یعنى مى‌توان روش‌شناسى‌هاى مختلف را که متأثر از دیدگاه‌هاى فلسفى و نگرش‌هاى معرفت‌شناختى مختلف هستند، موضوع یک روش‌شناسى جدیدى قرار داد که نسبت به روش‌شناسى‌هاى پیشین یک علم درجه دوم به حساب مى‌آید. این نوع از روش‌شناسى را مى‌توان روش‌شناسى نوع دوم و روش‌شناسى‌هاى پیشین را که موضوع آن هستند روش‌شناسى نوع اوّل نامید. تعامل روش‌شناسى با علومى که روش آنها موضوع دانش منطق و روش‌شناسى است تعاملى دو سویه و دیالکتیکى است. علوم، برخى از مبادى و اصول موضوعه‌ی روش‌شناسى را تأمین مى‌کنند و روش‌شناسى راه و شیوه‌ی صحیح اندیشه را به آنها مى‌آموزد و بدین ترتیب هریک از این دو به غنا و گسترش مباحث دیگرى مى‌افزایند. سطوح مختلف معرفت، لایه‌هاى طولى روش‌شناسى را به دنبال مى‌آورند، و لکن بنیان‌هاى فلسفى، هستى‌شناسى‌ها و معرفت‌شناسى‌هاى گوناگون، انواع مختلف روش‌شناسى را که در عرض یکدیگر و یا در تقابل با یکدیگر مى‌باشند پدید مى‌آورند. .....
بسم الله الرحمن الرحیم