وصف اسلام در زبان امیرالمؤمنین(علیه الصلواة و السلام)

امام علی علیه السلام در نهج البلاغه «اسلام» را اینگونه توصیف می نماید:

«خدا را سپاس كه اسلام را تشريع (کرد)، و سرچشمه هاى آن را براى آن‌كه بخواهد وارد شود آسان نمود، و اركانش را در برابر آن‌كه قصد غلبه بر آن دارد غير قابل شكست قرار داد، و آن را براى كسى كه به آن آويخت پناهگاه امن و براى وارد بر آن حريم سلامت قرار داد. آن را برهانی ساخت براى كسى كه به وسيله آن سخن می گوید، و شاهد براى كسى كه به وسيله آن به دفاع برمی خیزد، و نوری براى آن‌كه طلب روشنى می كند، و فهمی براى آن‌كه انديشه می نماید، و مغزی براى آن‌كه آراسته به تدبير می شود، و نشانه ای براى هر بافراستى كه راه حق می جوید، و بينايى براى آن كسى كه عزم خود را جزم می كند، و پندی براى كسى كه پند آموزد، و نجات براى آن‌كه تصديق می كند، و تكيه ‌گاهی براى كسى كه به آن متّكى شود، و آسايش براى آن‌كه خود را به آن وامی گذارد، و سپری براى آن‌كه صبر پيشه می كند.زیرا اسلام روشن‌ترين راه، و آشكارترين مسلك‌هاست، علائم راهش بلند، جاده هايش روشن، چراغهايش درخشان، ميدان تمرينش آماده براى مسابقه دادن، هدفش بلند و مرتفع، و جاى ‌دهنده همه مسابقه گذاران است، جايزه ‌اش شایسته، و سوارانش شريف. راهش تصديق، نشانه ‌اش اعمال نیکویی، پايانش مرگ، ميدان تمرينش دنيا، محل مسابقه دهندگانش قيامت، و جايزه اش بهشت است.»[1]

[1] . نهج البلاغه، خطبه ۱۰۵، ترجمه نهج البلاغه ص۱۳۹.